ای معلم تو را سپاس : ای آغاز بی پایان ، ای وجود بی کران ، تو را سپاس .

ای والا مقام ، ای فراتر از کلام، تورا سپاس.

ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدی

روزت مبارک

اس ام اس ها در ادامه مطلب...

.

.

بقیه عکسها در ادامه مطلب

بقیه عکسها در ادامه مطلب

آهنگ جدید و زیبای عطا به نام  نازنین جای تو خالی با 2 کیفیت

(‌ آهنگ و تنظیم : عطا / میكس و مستر : امیر تفرشی / سبک : ترنس )

گوهری از اقیانوس علم و اخلاق

با خبر شدیم که حضرت آیه الله محمد شاه آبادی فرزند ارشد آیه الله العظمی شیخ محمد علی شاه آبادی (استاد امام راحل) دار  فانی را وداع گفت و به دیار حق شتافت.

برای مشاهده بقیه مطالب به ادامه مطلب مراجعه کنید 

نجات از مرگ

فرزند عارف سالك شیخ حسنعلى نخودکی اصفهانى می گوید: حدود دو سال قبل از وفات پدرم، كسالت شدیدى مرا عارض شد و پزشكان از مداواى بیمارى من عاجز آمدند و از حیاتم قطع امید شد. پدرم كه عجز طبیبان را دید، اندكى از تربت طاهر حضرت سیدالشهدا علیه السلام به كامم ریخت و خود از كنار بسترم دور شد.


در آن حالت دیدم كه به سوى آسمانها می روم و كسى كه نورى سپید از او می تافت، بدرقه ام می كرد. وقتی مقدارى اوج گرفتیم، ناگهان، دیگرى از سوى بالا فرود آمد و به آن نورانى سپید كه همراه من می آمد، گفت:

دستور است كه روح این شخص را به كالبدش بازگردانى زیرا كه به تربت حضرت سیدالشهداء علیه السلام استشفا كرده اند.

در آن هنگان دریافتم كه مرده ام و این، روح من است كه به جانب آسمان در حركت است ؛ و به هر حال، همراه آن دو شخص نورانى به زمین بازگشتم و از بى خودى، به خود آمدم و با شگفتى دیدم كه در من، اثرى از بیمارى نیست، لیكن همه اطرافیانم به شدت پریشانند.(4)


بى حرمتى به تربت كربلا

موسى بن عبدالعزیز نقل نمود:

در بغداد یوحنّا (طبیب نصرانى) مرا دید و گفت، تو را به حقّ دین و پیغمبرت قسم میدهم كه بگویی این شخص كه در كربلا است و مردم او را زیارت می كنند كیست؟

گفتم: او امام حسین علیه السلام پسر دختر پیغمبر ما است. منظورت از این سؤال چیست؟

گفت قضیّه عجیبى دارم و ادامه داد كه:

خادم هارون الرّشید نصف شبى بود آمد درب خانه و مرا با عجله به خانه موسى بن عیسى كه از خویشان خلیفه بود، برد تا او را مداوا کنم، دیدم طشتى آماده كرده اند و هر چه درون شكمش بود در طشت خالى گردیده، گفتم: چه شده؟ گفتند: ساعتى پیش از این نشسته بود وبا خانواده خود صحبت می كرد و الان به این حال افتاد سبب را پرسیدم! گفتند: ساعتی پیش شخصى از بنى هاشم در مجلس بود كه صحبت از حسین بن على علیه السلام و خاك قبر او و كربلا در میان آمد.

موسى بن عیسى گفت: شیعیان در باب حسین بن على علیه السلام تا حدّى غلوّ دارند كه قبر او را براى مداوا استفاده می كنند. آن شخص گفت: من بیمارى سختى داشتم و با هر چه معالجه كردم مفید واقع نشد تا اینكه از تربت امام حسین علیه السلام استفاده كردم و شفا یافتم. موسى بن عیسى گفت: از آن تربت نزد تو چیزى هست گفت: بلى! گفت بیاور، آن شخص چنین کرد، موسى هم خاک را برداشت و از روى تمسخر به آن بى احترامى کرد. در همان ساعت فریاد او بلند شد كه: آتش، آتش، طشتى بیاورید. این طشت را آوردند و تا طشت را آوردند از اندرون او اینها كه می بینى بیرون آمد.

فرستاده هارون گفت: هیچ علاجى در آن می بینى؟ من چوبى را بر داشتم و دل و جگر او را نشان دادم، و گفتم: مگر عیساى پیغمبر كه مرده ها را زنده می كرد این مرض را علاج كند. از خانه بیرون آمدم و آن بد بخت بد عاقبت را در آن حال واگذاردم تا اینکه سحرگاه به جهنم واصل گردید. پسر عبدالعزیز می گوید: یوحنّا با وجودى كه نصرانى بود مدتى به زیارت امام حسین علیه السلام می آمد، تا اینكه به دین اسلام گروید.(5)

خاک سرزمین کربلا                                       

در كتاب مفاتیح الجنان به سند معتبر روایت شده كه شخصى گفت حضرت امام رضا علیه السلام براى من از خراسان بسته ای فرستاد. وقتی بسته را باز كردم دیدم در میان آن خاكى بود، از آن مردى كه بسته را آورده بود پرسیدم كه این خاك چیست؟ گفت: خاك قبر امام حسین علیه السلام است، تا به حال نشده كه حضرت چیزى براى كسى بفرستد و در میان آن لباسها مقداری تربت حائر حسینى نگذارد. ایشان مى فرماید این تربت به اذن خداوند متعال امانی است از بلاها.
در امان از هول قیامت

علامه نورى در دارالسلام آورده كه: سید على صاحب ریاض گفت: من در دوران تحصیل، هر هفته عصر پنجشنبه به زیارت گورستان بیرون كربلا كه كنار خیمه گاه است می رفتم، شبى خواب دیدم كه بدان گورستان رفته ام و شهر از عمارت و خانه تهى است. در فكر و هراس بودم كه هاتفى گفت: خوشا به حال كسى كه در این زمین مقدس دفن شود. اگر چه با هزاران گناه باشد از هول قیامت سالم خواهد ماند و هیهات، هیهات كه كسى در این زمین مقدس دفن شود و از هول قیامت سالم بیرون نرود.(1)


خاك، جسد زانیه را قبول نمی کرد

در زمان امام صادق علیه السلام زن بدكاره ای بود كه هر گاه از طریق نا مشروع بچه دار می شد، بچه را در تنور می انداخت و آن را می سوزاند، تا این كه اجلش رسید و مرد.

خویشاوندان او زن را غسل و كفن كردند و نماز برایش خواندند و به خاكش سپردند، ولى یك وقت متوجّه شدند زمین جنازه این زن را قبول نمى كند و به بیرون انداخت، آن عده كه در جریان دفن این زن بد كاره شركت داشتند احساس كردند شاید اشكال از زمین و خاك باشد جنازه را در جاى دیگرى دفن كردند، دوباره صحنه قبل تكرار شد، یعنى زمین جسد را نپذیرفت و این عمل تا سه مرتبه تكرار شد.
هاتفى گفت: خوشا به حال كسى كه در این زمین مقدس دفن شود. اگر چه با هزاران گناه باشد از هول قیامت سالم خواهد ماند و هیهات، هیهات كه كسى در این زمین مقدس دفن شود و از هول قیامت سالم بیرون نرود


مادرش متعجب شد و آمد خدمت امام صادق علیه السلام و گفت: اى فرزند پیامبر به فریادم برس...


و جریان را براى حضرت بازگو كرد و متمسك و ملتجى به حضرت گردید، وجود مقدّس آقا امام صادق علیه السلام وقتى جریان را از زبان مادرش شنید متوجّه شد كار آن زن زنا و سوزاندن بچه هاى حرام زاده بوده، فرمود:

هیچ مخلوقى حقّ ندارد مخلوق دیگر را بسوزاند، و سوزاندن به آتش فقط به دست خالق است.

مادر آن زن بد كاره به امام عرض كرد: حالا چه كنم. حضرت فرمود: مقدارى از تربت جدّم حسین علیه السلام را همراه جنازه اش در قبر بگذارید زیرا تربت جدّم حسین علیه السلام مشكل گشاى همه امور است. به دستور امام علیه السلام عمل كردند، خاك او را قبول كرد و دیگر او را بیرون نینداخت.(2)


غبار كربلا مانع آتش

اتفاقا بعد از مدّتى خداوند پسرى به او عطا می نماید، تا اینكه بزرگ می شود و به او وصیّت می كند كه باید بروى سر راه زائران حسین علیه السلام و آنها را به قتل برسانى.

پسر شبى در خواب دید قیامت است و فرشتگان عذاب جمعى را سوى جهنّم می برند ، تا اینکه یك شخص را آوردند، رسول خدا صلّى الله علیه وآله به آن ملائک فرمود: اگر چه این مرد گناه كار است لیكن شما نمى توانید او را به جهنّم ببرید زیرا روزى از زمین كربلا می گذشت که غبارى از آن زمین بر بدن او نشست. عرض كردند: غبار را از او می شوئیم، حضرت فرمود: غبار را می شوئید امّا چشم او كه به بقعه و بارگاه فرزندم حسین علیه السلام افتاده را كه نمى شود بشوئید. پس ملائكه عذاب او را رها كردند و ملائكه رحمت آمدند و او را به بهشت بردند. آن پسر از خواب بیدار شد و از قصد فاسد خود بر گشت و توبه نمود و فورا به زیارت آن حضرت رفت و زوار را حرمت و نوازش می كرد.(3)

ـ پيشگيرى از ترور
حسين عـليه السلام احساس كرده بود كه يزيد قصد نابودى او را دارد چنانكه خواهد آمد حتـى اگـر با امويان كنار مى آمد باز هم او را رها نمى كردند تا آنكه خونش را بريزند زيرا:

1 ـ حسين بزرگترين شخصيت اسلامى بود كه در دلهاى مردم قرار داشت و از اعماق قلب وى را دوست مى داشتند و مسلم است كه وجود چنين شخصيتى بر امويان گران است كه حكومت و قـدرت در دست آنان باشد ليكن حسين در دل مردم جاى داشته باشد و اين موقعيت حقد و حسادت امـويان را بر مـى انگـيخـت تـا حسين را به هر شكل ممكن از ميان بردارند.

2 ـ اصولا بنى اميه نه تنها با حسين يا پدرش على و برادرش حسن دشمن بودند بلكه با رسول خـدا صلى الله عـليه و آله و اسلام دشمنى ريشه دار داشتند كه در جنگ بدر عـده زيادى از آنان را كشتـه و آنها را شكست داد و اين سابقه فراموش نشده بود، بلكه يزيد انتـظار مـى كشيد تـا انتـقـام اقـوام و بستـگـان خـود را از ذريّه رسول خدا بگيرد و در تاريخ ثبت شده است كه يزيد گفته است :

« از خـنذف نيستـم اگر از فرزندان احمد (پيامبر) انتقام آنچه را كه او انجام داد نگيرم . »

و بعد از آنكه انتقام خود را گرفت چنين مى سرايد:

«سادات و بزرگان قوم را كشتيم و كشتار بدر را جبران كرديم . »

و به همين دليل حسين عليه السلام اعلان كرد: بنى اميه از او دست نمى كشند تا او را به شهادت برسانند چنانكه به برادرش محمدبن الحنفيه فرمود:

« اگـر در سوراخ جانورى پـناه ببرم هر آينه مـرا بيرون خـواهند آورد تـا به قتل برسانند. »1

و نيز به جعفر بن سليمان صنبعى فرمود:

« به خدا قسم دست از من برنمى دارند تا آنكه قلب مرا از درونم خارج كنند. »

با اين مـقـدمات حسين يقين داشت بالاخره به هر شكلى شده او را خواهند كشت منتهى ممكن است به گـونه اى كشته شود كه قاتلش معلوم نگردد و خونش هدر برود لذا قيام كرد تا با كشته شدن در ميدان جنگ و اختيار كردن مرگ با عزت پايه هاى حكومت ستم پيشه بنى اميه را به لرزه درآورد و به اهداف مقدس اسلامى برسد.

ـ آزادسازى اراده امت

در زمـان حكومـت مـعـاويه و پـسرش يزيد از مردم سرزمين اسلامى سلب اراده و اختيار شده بود، اجسادى بى روح و كالبدى بى اراده گشته بودند كه به تعبير اميرالمؤمنين على عليه السلام « اشباح الرجال و لا رجال »

بودند، آنچنان قيد و بند نه تنها بر دست و پاى آنان بلكه بر قلب و فكر و اراده آنان زدند كه قدرت تفكر را حتى از جامعه سلب كرده بودند، حكومـت امـوى مـسلمـانان را آنچنان تحذير كرده بود كه هر گونه تحرك برخلاف ميل و خواسته حكومت از آنان زايل گشته بود و لذا در تاريخ مكرر مى خوانيم كه مـردم به حسين عـليه السلام مـتـمـايل بودند امـا كوچـكتـرين اقـدامـى برخـلاف امـيال حكومـت از مـردم صادر نمى شد و بدون اراده همچون بندگان و بردگان زر خريد، فرامين حكومت را بدون چون و چرا اجرا مى كردند و از فرماندهانشان پيروى مى نمودند و حسين عليه السلام قدم به ميدان كارزار و جهاد اسلامى نهاد تا روح عزت و كرامت انسانى را به جامعه اسلامى بدمد و اراده و فكر و انديشه مسئوليت فردى و اجتماعى را كه از مردم سلب شده بود به آنان باز گرداند.

حسين تن به شهادت داد تا جامعه اسلامى به كيان خود بازگردد، لذا شهادت آن حضرت نقطه تحولى در تاريخ اسلام و مسلمين گرديد، و مسلمانان به كيان خود بازگشتند و به نيروى انديشه و عـزم و اراده مـسلح شدند و تمام قيودى را كه بر دست و پا و زبان و قـلبشان زده بودند گسستند و ترس و خوف و انقياد و اطاعت بى چون و چرا به تحرك و قـيام و انقلاب مبدل گشت ، قيام ها و نهضت ها با شعار « يا لثارات الحسين » شروع شد و اين شعـار آنچـنان كوبنده بود كه پايه هاى حكومت اموى را به لرزه در آورد و سرانجام آنرا از بيخ و بن بركند.

 

تولد دوباره اسلام با قيام امام حسين (عليه السلام)


اين سؤال در ذهن بسيارى از افراد به وجود مي آيد: كه با توجه به اينكه حسين عليه السلام از قدرت بنى اميه و از ضعـف و زبونى مـردم زمـان مـطلع و آگـاه بود پس چرا قيام كرد و مانند برادرش حضرت امام حسن عليه السلام با حكومت وقت كنار نيامد؟

که در اينجا به چند مورد از علل قيام اشاره مي کنيم:

1 ـ حمايت از دين

حسين عـليه السلام با حكومت اموى آنهم با حاكمى چون يزيد با اعتقادى كاملا بر ضد اسلام و مـنكر آئين قـرآن مواجه شده چنانكه از اين شعر يزيد عقيده فاسدش كاملا آشكار ميگردد:



لعبت هاشم بالملك فلا


خبر جاء و لا وحى نزل







« خاندان هاشم سر حكومت بازى كردند وگرنه وحى و خبرى از ناحيه غيب نيامده »

اين شعر نشانگر آن است كه يزيد بن معاويه به همان عقيده جاهليت و بت پرستى باقى بود و مـعـتـقـد به بهشت و دوزخ نيست و پر واضح است كه يزيد با اين عقيده براى نابودى اسلام و قـرآن مـى كوشد و لذا حسين، جان خود و يارانش را فداى اسلام كرد تا باقى بمـاند كه اگر خون حسين نبود از اسلام نشانى و از قرآن نامى نمى ماند و تمام زحمات پيامبر اسلام نابود مى شد، بنابراين خون حسين و اهلبيت و يارانش ، پيغمبر و زحماتش را احيا كرد چـنانكه فـرمـايش رسول خدا صلى الله عليه و آله درباره حسين كه فـرمود: « حسين منى و انا من حسين »

به همين معنى اشاره دارد زيرا همانطورى كه حسين از رسول خـدا تـولد يافـت با شهادت حسين هم رسول خدا و تمام اهداف مقدسش تولدى دوباره يافت .

برای ادامه به ادامه مطلب بروید ...........

صحنه عاشورا

بچه‌ها نقاشيهايي مي‌کشيدند که مثل آن کمتر پيدا مي‌شد. در بين بچه‌ها نقاشي بود که هر نوع نقاشي را مي‌کشيد. يک بار شب عاشورا جمال که بچه مشهد بود گفت:«يک تابلو براي فردا مي‌خواهيم که پرچم داشته باشد». بچه‌ها پيراهنهاي سفيد را به يکديگر دوختند وبلافاصله چند خيمه و صحنه عاشورا را روي آنها کشيدند. کار تا آخر شب ادامه داشت. صبح هرکس آن را مي‌ديد به گريه مي‌افتاد. در اردوگاه افرادي بودند که هرچه اراده مي‌کردند، به تصوير مي‌کشيدند.

سایه ای بر خورشید

 

 

اکنون درست در لحظه نهایی و تنهایی امام در لحظه ای که پیادگان لشکر شمر، امام بی یاور را دوره کرده اند او هم تاب از کف داده است، ریسمان همه علقه ها را بریده و روانه میدان شده است.

برای ادامه به ادامه مطلب بروید .........